«آنان دنباله رو وهم و گمان هستند و هم در رسیدن به حق هیچ فایده ای ندارد».

مائده  نام پنجمين سوره قرآن مى باشد كه از آيه 112 اين سوره گرفته شده است. قسمتى از اين سوره درباره تقاضاى حواريّون و ياران حضرت عيسى است كه از او خواستند سفره اى آراسته از غذا براى آنان از طرف خداوند نازل شود. بعضى از موضوعات مطرح شده در اين سوره عبارتند از: بيان معارف اسلامى موضوع رهبرى بعد از رسول خدا نفى اعتقاد مسيحيت به تثليث، موضوع وفاى به عهد و عدالت اجتماعى، شهادت به عدل، داستان هابيل و قابيل فرزندان آدم و تحريم قتل نفس و معرفى غذاهاى حلال و حرام و بيان قسمتى از احكام مربوز به وضو و تيمّم. اين سوره 120 آيه دارد و در مدينه نازل شده است.

عن أبى جعفر قال: من قرأ سورة المائدة فى كل خميس لم يلبس إيمانه بظلم و لايشرك أبدا.(1)

نساء به معنى زنان است و نام چهارمين سوره قرآن مجيد مى باشد. نام اين سوره از آيه اوّل آن گرفته شده و در اين سوره پاره اى از حقوق مربوط به زنان مطرح گرديده است. بعضى از موضوعات ديگر اين سوره عبارتند از دعوت به ايمان و عدالت، كنترل و نگهدارى و بهسازى محيط خانواده، حقوق و وظايف افراد جامعه در برابر يكديگر، لزوم اطاعت از رهبرى، قوانين مربوط به ازدواج، قوانين كلّى حفظ اموال عمومى، قانون ارث و بيان سرگذشت پيشينيان و بيان اهميّت هجرت در راه خدا. اين سوره در مدينه نازل شده و 176 آيه دارد.

عن أميرالمؤمنين قال: من قرأ سورة النساء فى كل جمعة أمن ضغطة القبر.(1)

اميرالمؤمنين فرمود: هر كس در هر جمعه سوره نساء را قرائت كند از فشار قبر در امان باشد.

-------------

1- ثواب الاعمال 95 - تفسير العياشى 1/215

ترك اَولي

حضرات انبياء گرچه به مقام اقرار به معصيت برآمده‌اند و مقرّبين درگاه الهي بالاخصّ در مقام مناجات خود را گناهكار بزرگي دانسته‌اند، امّا بزرگان دين آن را از باب «حَسَناتُ الاَبْرارِ سَيِّئاتُ الْمُقَرَّبينِ» شمرده‌اند. اين از علائم كمال معرفت رحماني است كه شخص در آن مقام، عبادات و طاعات خود را ناچيز شمارد و اقرار بر قصور نمايد، چنان كه حضرت رسول اكرم^(ص) به پيشگاه الهي عرض نمود «ما عَبَدْناكَ حَقَّ عِبادَتِكَ».

حضرات انبياء از لحاظ شأن و مقام يكسان نيستند، لذا از لحاظ انجام تكاليف و وظايف نيز برابر نمي‌باشند. بسا كه انجام پاره‌اي امور براي بعضي از آنان، ترك اولي محسوب شود و براي برخي ديگر نسبت به علوّ شأن و مقامشان، معصيت به شمار آيد.

اثم و عصيان و ذنب هر چند به معني گناه است، لكن مراتبي دارند. از حضرات انبياء و اولياء گناه سر نمي‌زند، يعني امري كه صرف مضرّات معنوي باشد يا مضرات معنويش بر منافع آن غالب باشد، بلكه حداكثر از آنان «ترك اولي» ممكن است صادر شود نه معصيت، و اگر هم احياناً معصيت ناميده شود، مجازاً معصيت است نه حقيقتاً.

گرچه از بعضي از حضرات انبياء ترك اولي سر زده است، ولي ترك اَوْلي نه عصيان است و نه ارتكاب به امري از امور مكروه، و نه ترك واجب است و نه ترك امري از امور استحبابي، بلكه در مقام آزمايش، يك امر تعبّدي است. بنابراين ترك اولي دليل بر فقدان عصمت در آن ذوات مقدس نيست، آنان هم داراي عصمت علميّه و هم عصمت عمليّه‌اند.

عصمت مراتبي دارد و از شخصيت‌هاي مقدسي مانند حضرت رسول اكرم^(ص) و حضرات ائمه اطهار^(ع) كه مراتب عصمتيه‌شان در حد كمال است، ترك اولي هم سر نزده است. اما مراتب عصمت علميّه و عمليّه بسياري از انبياء به درجة عصمت ايشان نمي‌رسد.